.JPG)
Przez chwile :) Chlopcom ciezko jest przyjac do wiadomosci ze dobre czasy sie skończyły i ze należy przestrzegać zasad. Ten tydzien byl wyjatkowy pod wzgledem zachowania chłopców.
Pani pisała m.in.:
"Chłopcy dzisiaj się strasznie buntowali. Nie chcieli sprzątać. Wiktor wkładał głowę do kosza na śmieci i moje uwagi niestety nie przynosiły rezultatów. Śpiewali, krzyczeli,, nie reagowali na polecenia, chowali się pod poduszkami"
"Staś regularnie mi mówi,że zanotuje jak ja się dzisiaj zachowuje lub informuje mnie, że ma prawo brać rzeczy klasowe lub szkolne bez pytania, bo to on je kupił."
Odmawiają wykonywania prac na zajęciach, twierdząc, że są za trudne (nawet na nie nie spojrzawszy) Cztery karty dostali do domu, które bez problemu zrobili w niecałe 10 min.
Wczoraj natomiast jak zaczynały się zajęcia to zamiast zacząć pracę zaczęli śpiewać...
Czy to jest jakiś kolejny skok rozwojowy? Bunt sześciolatka?
Czy sprawdzanie granic wytrzymałości wszystkich dorosłych wokół?
Jak rozmawiamy w domu to oni wszystko wiedzą, rozumieją, obiecują. Brak przywilejów na nich nie dziala. Jak nie ogladaja TV czy nie graja w gry to siedzą przy stole i... pracuja. Biora wycinanki, czy karty pracy z domowego segregatora i sa zajeci przez 2 godziny. Jak powiedzialam, ze nie bedzie slodyczy, to Stas powiedzial, ze beda mieli zdrowsze zeby...
Brak mi słów.
PS. Dziś idziemy do dentysty.
